'Foute' gedichten
Mijn vader zei ‘jouw ome Teus heeft steeds een snede in zijn neus’. Dat was waarom die blauwe gok ineens mijn volle aandacht trok. Voor mij een vraag, voor pa een weet, hoe Teus zich elke ochtend sneed. Teus is, jong-nog, overleden had zich weer te diep gesneden. Op zijn steen staat ‘hier rust Teus. Sneed zich non-stop in de neus’ ’t Bekende spreekwoord kwam tot stand. Nu weet ieder in ons land: wie een snee heeft in de neus is zo dronken als oom Teus.
Friese wijsheid met een verhaal erachter
Een gedicht met gezegden over 'ter aarde bestellen'
Een verhaal met een knipoog naar de Griekse mythologie
T ante Adèle uit ’s Gravenhage, was wat men noemt, ‘een oude van dagen’. Op tien dagen na, was zij al honderd, maar helaas is zij toen, van de trap af gedonderd. In het gips op een bed, dat was niet voor ’t eerst. Haar hele bestaan, was door dokters beheerst. En als je familie haar bijnaam zou vragen,, kreeg je als antwoord: ‘de krakende wagen’. Tante dacht: ‘ze zijn bedonderd; De gouden koets, en bijna honderd. Maar nu in ’t gips, hopen de zakken, Dat ik door (en in) mijn as ga zakken.’ Op haar verjaardag, menig vrouw en man, zongen ‘lang zal ze leven’; meenden niets daarvan. Intussen was Adèle in en vloek en een zucht als krakende wagen, die hufters ontvlucht. Adèle, werd zomaar honderdzeven. Haar haven en goed, gaf zij weg tijdens haar leven. De notaris verstrekte haar geld en inventaris, aan een wagenmuseum in Weet-ik-waar-is. Zij wilde geen kaarten, op haar graf staat een steen: ‘Hier rust Adele, te vroeg ging zij heen. Er visten velen, maar weg was de vangst De krakende wagen, liep toch nog het langst.’
Je zal je leven niet verrijken door koeien in de kont te kijken Een toekomst wordt niet opgebouwd door rotzooi die is uitgekauwd Een beter leven vraagt je dat je koeien bij de horens vat
Henk Jansen, uit het stadje Goor had op rechts een bloemkooloor Het oorformaat was werk’lijk bar Hij leek wel op een groentekar Hij werd gepest door eigen spruit en nam pardoes een ferm besluit: ‘ Dat oor moet eraf !’ Een plastisch chirurg met reputatie deed bij Henk een transplantatie Henk Jansen was snel weer als herboren: een gloednieuw oor en beter horen Toen kwam de nota van een 'ton' En woest vroeg Henk hoe of dat kon ‘Gewoon’ zei dokter, ‘ik ben gehaaid en heb u vakkundig een oor aan genaaid’.
Lieve hemel, kijk nu eens, zeg. Er loopt een beer hier op de weg Stijf van schrik blijf ik staan. Er komt ook nog een tweede aan. ’t Is met schroom dat ik erken, dat ik een lekker hapje ben Paniek neemt nu bezit van mij. De beren komen meer nabij Ik maak een stop en even later ben ik bij de psychiater Die geeft mij stevig op mijn donder en scheldt mij uit voor hypochonder Liggend op de bank, een peperdure les en steeds zie ik nog beren, naar huis op de A6 Geen wonder. De wereld gaat ten onder.